Spreken de teamleden zich te weinig uit? Vermijden ze het om elkaar ergens op aan te spreken? Wordt feedback al snel als negatieve kritiek opgevat en zijn er onnodige conflicten?
In een team kan een cultuur zijn ontstaan waarin openhartigheid gevaarlijk terrein is. Teamleden zeggen dan niet openlijk wat ze lastig vinden. Vergaderingen worden mat en snijden geen hout. Als iemand wél zegt wat hij of zij vindt, ontstaat er gehakketak dat niets oplost. Sommige teamleden trekken zich terug.
De stap vooruit
Wil een (zelfsturend) team succesvol zijn, dan is het noodzakelijk dat teamleden elkaar scherp houden en constructief confronteren. Essentieel is dat je als teamlid op tafel legt waar je last van hebt. En dat je kunt omgaan met de gevoelens die daarbij komen kijken, bij jezelf en bij anderen.
In teamcoaching draait het om onderlinge veiligheid en vertrouwen. Wat speelt er onder de oppervlakte dat professionele openhartigheid lastig maakt? Als teamcoach schep ik de voorwaarden waaronder echtheid, kwetsbaarheid en onhandigheid welkom zijn. Dat geeft een vruchtbare bodem om elkaar weer makkelijker in de ogen te kunnen kijken.
Als teamcoach focus ik vooral op de positieve impuls die het team kan gebruiken. Dat maakt het makkelijker om te zeggen wat nodig is. Daar worden uiteindelijk alle teamleden beter van.
